Топырақсыз егіншіліктің тарихы сонау ерте заманнан бастау алады. Біздің дәуірімізге дейінгі 6 ғасырда-ақ Вавилонның аспалы бақтары топырақсыз өсірудің ұқсас әдістерін қолданды, өсімдіктерді шатырға контейнерлерге отырғызып, жасанды суару арқылы өсімдіктердің өсуін қамтамасыз етті. Қазіргі заманда топырақсыз өсіру технологиясы одан әрі дамыды. 1840 жылы неміс ғалымы Либих топырақсыз өңдеудің теориялық негізін қалап, өсімдіктердің минералды қоректену теориясын ұсынды. 20-ғасырдың басында американдық ғалым Глик топырақсыз өңдеу технологиясын алғаш рет коммерциялық өндіріске қолданып, қазіргі заманғы топырақсыз өңдеудің пионері болды. Содан бері топырақсыз өңдеу технологиясы кеңінен таралған Гидропоника топырақсыз өңдеудің ең кең таралған түрі болып табылады. Ол өсімдіктердің тамырларын өсімдіктерді сумен және қоректік заттармен қамтамасыз ететін қоректік ерітіндіге тікелей батыруды қамтиды. Гидропоника екі түрге бөлінеді: статикалық гидропоника және динамикалық гидропоника. Статикалық гидропоника - өсімдіктерді қоректік ерітінді ағынсыз контейнерде бекіту; динамикалық гидропоника өсімдіктерді жеткілікті мөлшерде оттегімен және қоректік заттармен қамтамасыз ететін су сорғылары мен басқа жабдықтар арқылы қоректік ерітіндіні үздіксіз айналдыру болып табылады. Аэропоника, сондай-ақ аэропоника деп те аталады, өсімдіктерді сумен және қоректік заттармен қамтамасыз ету үшін қоректік ерітіндіні ұсақ бөлшектерге тозаңдату және бүріккіш құрылғы арқылы өсімдіктердің тамырларына қоректік ерітіндіні шашу процесі. Аэропоника өсімдіктердің тамыры мен оттегі арасындағы байланыс аймағын едәуір ұлғайтады және өсімдіктің өсу қарқыны мен өнімділігін арттырады. Субстрат өсіру - өсімдіктерді сумен және қоректік заттармен қамтамасыз ететін субстратта өсімдіктерді отырғызу. Субстрат тас жүні, кокос кебегі, перлит сияқты бейорганикалық материалдар немесе шымтезек пен қабық сияқты органикалық материалдар болуы мүмкін. Субстрат өсіруді тас жүнді өсіру, кокос кебегін өсіру, перлит өсіру және басқа түрлерге бөлуге болады.